Netwerken kost declarabele uren:
en 3 P’s
In veel organisaties in onze klantenkring zijn “declarabele uren” belangrijk. Ale je mensen vraagt om meer te gaan netwerken, dan kost dat declarabele uren. En de cultuur is vaak: declarabiliteit bovenaan.
Professionals weten dat maar al te goed, en dat houdt ze tegen. Soms is dat deels een smoesje vanwege de eerste D van Durven, en vaak er zit ook een kern van waarheid in. Managers zeggen dan “maar dat mag echt wel hoor, als je een goed verhaal hebt…
ik zie je het doen
ik geef je de toestemming om het te doen.
ik geef je de toestemming om het te doen.
Deze P’s komen uit het gedachtengoed van de Transactionele Analyse.
In het voorbeeld van netwerken klinkt dat bijvoorbeeld als volgt:
Ik vind dit belangrijk, en zie dat we dit kunnen. Dat jullie de potentie hebben om via netwerken meer gaaf werk te vinden.
En ik geef je expliciet toestemming om hier uren in te stoppen. En ik vind het ook goed als daar niet direct opdrachten uitkomen.
en als er een manager of een bonenteller vertelt dat het niet mag, dan zal ik voor je opkomen en die persoon uitleggen hoe de wereld in elkaar zit.
Andere spanningsvelden:
- Als we ineens allemaal klanten gaan bellen zal die klant wel denken…
- De sales vind het vast niet goed als ik zelf op die klant afstap…
- Ik moet van Naam 100% van mijn tijd op dit project zitten…
Dit artikel is geschreven door Maarten van Os en Jan Willem van den Brink van Dreamfactory. Het is een hoofdstuk uit ons nieuwe boek Waarom doen ze het niet gewoon? Als je het wilt gebruiken, stellen we bronvermelding zeer op prijs. Meer weten over het onderwerp of hoe we jouw organisatie hiermee kunnen helpen? Mail of bel met 0348-741 670